Visi vertimai

ฉันรักเธอนะที่รัก
ถึง......เธอที่รัก
ผู้หลงในอาณาจักรแห่งความเศร้า
จำทนอยู่โดดเดี่ยวอย่างเปลี่ยวเงา
ในโลกซีดสีเทาอันเปล่าดาย
ไร้ด้วยความรู้สึก ความนึกคิด
เหมือนเธอปล่อยทั้งชีวิตให้หล่นหาย
ปล่อยความเงียบเยียบเย็นเป็นเพื่อนกาย
แหละ, คล้ายคล้ายในแววตาเธอชาชิน
ในแววตาชาชินกับความรู้สึก
กับคำถามที่ซ่อนลึกใจตรึกถวิล
จึงฉันรู้ว่าเธอไร้การได้ยิน
ซึ่งเสียงเพรียกจากแดนดินอวลกลิ่นรัก
ในโลกอันหม่นขรึมแสนซึมเศร้า